Sivas’ın Şarkışla ilçesinde hararetli 49 yaşındaki Hasan Belletici, tahminî 3 yıldır elinde taşıdığı kalbiyle hayatını devam ettiriyor. Koç 2010 yılında geçirdiği ruh kriziyle bu arada başlayan his yetmezliği hayatının dönüm noktası oldu. Kalp-Soy Cerrahisi Servisi’nde otama görmeye başlayan Çalıştırıcı’un yaşaması amacıyla önsezi nakli olması gerektiği belirtildi. Esenlik Bakanlığı’nın millî bekleme listesine kaydolan Belletici için 5 yıldır kadavralardan ruh bulunamadı. Doktorların yaşaması için duygu nakli olması gerektiğini söylediği Antrenör’a yapay kalp önerildi. 2020 yılında gerçekleştirilen ameliyat ile sentetik kalbi takılan Çalıştırıcı baştan hanay buldu.
YAPAY KALBİNİ ÇANTADA TAŞIYOR
Hasan Çalıştırıcı, yapay kalbin sarkıntı sürecinden bahsederek, “Bende aileden gelen önsezi hastalığı var. 2010 yılında kalp aksesi geçirdim. Akabinde 2012 yılında his yetmezliği başladı ve duygu hastası oldum. Kullanılmamış tıpkısı ihtisas nakil edilmesi gerektiği anlaşıldı. Bu süreçte Antalya Akdeniz ve İstanbul Koşuyolu hastanelerinde tetkiklerimi yaptırdım ve 2015 yılında İstanbul Koşuyolu hastanesinde duygu nakli amacıyla sıraya girdim. 2016 yılında içtimai medya aracılığıyla Ankara Faziletli İhtisas hastanesini gördüm tetkik ve tedavim için oraya gittim. 2016 yılı şubat ayından itibaren üstelik Ankara faziletli ihtisas hastanesinde tedavi oluyorum. Elan geçmiş nefes darlığı yaşıyordum; yürüyemiyor, uyuyamıyordum bu süreçte sıkça hastanelerde oksijen tedavisi almaya başladım. 2019 yılının Teşrinievvel ayında bana yapay kalp takılması gerektiği söylendi 2020 yılında üstelik ameliyatım gerçekleşti ve suni kalp takıldı. O günden bugüne büyüklüğünde suni kalp ile yaşıyorum” ifadelerini kullandı.
“BATARYASI BİTER DİYE KORKUYORUM”
Belletici, sentetik kalple güzeşte kestirmece 3 yılını anlatarak, “Sabah kalkıyorum kahvaltı yapıyorum ve hariç çıkıyorum. Arkadaşlarımla arkadaşça ediyorum, adam arkadaş görüyorum. Bu süreçte hem sporumu yapıyorum hem üstelik insanlarla iç içe olmaya çalışıyorum böylece kendimi daha rahat ve henüz rahat hissediyorum. En iri korkum cihazın şarjının bitmesi yahut cihazın rastgele arızaya geçmesi. Çantamda iki nüsha pil var bunlar sonsuz şarj halinde 14 ila 16 saat beyninde sonsuz değişim yapılması gerekiyor. Şu anki süreçte bataryanın bitmiş olması yahut dışarda fazla kalırım bile pil biter korkusu çokça oluyor. Bu yüzden dışarıda dahi haddinden fazla çok kalamıyorum. Bu alet üç yıldır benimle gelişigüzel artık hayatımız bu arada oldu. Duş alırken duş bandı ile bölgeyi kapatıyorum cihazında ayrımlı bir duş çantası var ona koyuyorum ve duşumu bu şekilde alıyorum” şeklinde konuştu.
“HAYATTAYIM, BUGÜNÜME ŞÜKÜR”
Çalıştırıcı, bildirme çok canip kapkaççılardan ve cihazın kablosuna takılabilecek insanlardan korktuğunu belirterek, “Bu çantayı mülk çantası zanneden yan kesicilere kaptırma ihtimali var. Neşeli bir ortamda bu kabloya takılıp çekerler kalbim yerinden yarar diye korkuyorum. Zat çevrem engelli olduğumu bildikleri için henüz tetik oluyor rastgele alanda öncelik veriyorlar. Görünce şaşıranlar dahi oluyor kuşkusuz yaşıyorsun baskı olmuyor mi diyerek soranlar oluyor. Benim hissettiğim bir tane husus çağ alıyorum, hayattayım bugünüme şükür. Ben otuz iki sene sigara içtim otuz iki yıl bilahare daha çok ben sigarayı değil sigara beni bıraktı. Gençlerimize sigara içmemelerini, sigaradan ırak durmalarını ve şeş ayda bire bir öğün birlikte olsa kendilerini kontrol ettirmelerini referans ederim” diye niteleyerek konuştu.
